In abstracte fotografie komen vormen uit de diepten van de verbeelding naar voren. Hun contouren vervagen in de oneindigheid van licht en schaduw, waardoor een stille symfonie van geometrische perfectie en filosofische contemplatie ontstaat.
In “Transcendentale Geometrieën” vervagen de grenzen tussen materie en idee, werkelijkheid en droom. Deze vormen, de bouwstenen van de wiskunde, nodigen de kijker uit om dieper te kijken en de inherente symboliek te ontdekken.
“Kubus van Stilte”: Een kubus, vastgelegd in een spel van licht en schaduw, suggereert een multidimensionale realiteit die ons begrip te boven gaat. De perfectie van de zes zijden weerspiegelt de illusie van stabiliteit in een onvoorspelbare wereld. De kubus symboliseert de stilte van onbeantwoorde vragen, de rust van het onbekende en de introspectie van innerlijke reflectie.
“Bol van Oneindigheid”: In een perfecte bol manifesteert zich de oneindigheid als een metafoor voor het universum en de menselijke zoektocht naar volledigheid. Alles wat bestaat is met elkaar verbonden in een kosmische dans. Het is een grenzeloos continuüm, een belofte van eeuwige mogelijkheden.
“Conus van Tijd”: De conus vertegenwoordigt de onomkeerbare stroom van tijd. Het vangt de essentie van vooruitgang en de onvermijdelijke passage van momenten als een visuele allegorie voor de menselijke reis door het bestaan.
