Het begon met een onschuldig ogende zwarte vlek
onder de kleine teen van moeder,
en het groeide in stilte,
onder de huid, in haar lichaam, in haar leven… in ons leven.
De camera, de getuige van een strijd die we niet konden winnen,
maar ook een schild tegen de pijn die ons overweldigde.
Bij elke klik,
een stille poging om afscheid te nemen.
In elk frame,
een stuk van haar dat ik niet kan loslaten.
